Εφημερίδα Κωνσταντινούπολις
Α.φ. 1150, Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 1871, έτος στ’ , σ.1
«εξ ανεκδότου ποιήματος μου (Δ.Νικολαιδης)»
«Η Ανατολή ωνειρεύθη ταις ωμορφιαίς, ταις χάραις της
Κ’ίδετε πως απλώνει η Αρκούδα ταις ποδάραις της.
Μον’ όνειρο μη μείνη η χάραις της ν’ανθίσουνε
Γλυκά πάλι τ’αηδόνια ναλθουν να κηλαιδήσουνε.
Να λείψουνε η τρομάραις να λείψουνε τα αίματα
Σαν της αράχνης πάλι χρυσά να γνέση γνέματα,
Το φως γλυκά να υφάνη με τα λεπτά χεράκια της,
Να φύγη το σκοτάδι, η γύμνια, τα φαρμάκια της,
Και φως πλειά, φως ν’αστράψη μες τ’άγιο εκείνο μύρο της
Φως που όλη όλη να λάμψη, να φέξουνε όλα γύρω της.
Σαν την ιδή ν’αστράφτη σαν ήλιος μες ταις χάραις της
Μαζώνει, δεν απλώνει η Αρκούδα ταις ποδάραις της»
